باید خانه ای میساختیم بی در ، بی پنجره، بی دیوار . دلمان ک گرفت مرزی نبود برای بیرون زدن از این غم . آواری نبود ک بر سرمان ببارد وقت مصیبت . باید خانه ای میساختیم بی سقف . زیر آسمان خدا مینشستیم شاید ستاره ای پیدا میکردیم در این هفت آسمان . باید خانه ای میساختیم ک کسی نبیند . باید خوشبختی اندک مان را زیر اشک هایمان میپوشاندیم شاید ک تمام نمیشد