-
[ بدون عنوان ]
سهشنبه 13 مهرماه سال 1400 10:21
واقعیت مثل چند سی سی پتاسیم ناقابل میرود توی رگ هات و قلبت را مثل سنگ سفت میکند ، راستش را بخواهی همه ی ما اشتباهی کسی را کشته ایم ، راستش را بخواهی خیلی ها خیلی جان کنده اند که اشتباهشان را ماست مالی کنند . حیف که آنچه رخ داده با هیچ چیز پاک نمیشود . با هیچ چیز نمیشود زمان را برگرداند ، هرچقدر بخوابی و بیدار شوی چیزی...
-
[ بدون عنوان ]
دوشنبه 15 شهریورماه سال 1400 03:31
واقعه همان بود ، یک روز دیگر آنقدر بریده ای که وقت دوختن است . یک روز می آیی به خودت و دیگر آنقدر نیاز داری که بی غرورت هم زنده میمانی آنقد تشنه ای که برایت توفیری ندارد چه باید بنوشی حادثه همین است که یک روز آنقدر جوان نیستی دیگر که تن ندهی ، امیدی نداری به چیز بالا تر و والاتری واقعیت بدون هیچ تزیین و هیچ لعابی ،...
-
[ بدون عنوان ]
پنجشنبه 30 اردیبهشتماه سال 1400 12:49
چشم ها خیلی تلاش میکنند ، چشم ها بیش از دیدن ، بیش از این درچه اند رو به آدم ها . چشم ها خیلی حرف ها میزنند و میشنوند ، اما خدارا شکر هیچ کس نه زبانشان را میداند و نه درگیرشان است هیچ کس نمیشناسد آن لحظه هایی را که چشم های من فرار میکنند ، خیره نمیشوند ، جای دیگر را نگاه میکنند ، ثابت نمیشوند ، هیچ کس نمیداند آن لحظه...
-
[ بدون عنوان ]
جمعه 15 اسفندماه سال 1399 23:53
غربت یعنی همین دیگر ، توی اتاق استراحت تنگ و تار بیمارستان ، طبقه دوم تخت ، کنار پنجره مشرف به خیابانی غم زده ، دلت عجیب هوس حرف زدن کرده باشد اما کسی نباشد که توی ذهنت لااقل اسمش را بیاوری غربت همین است که یادت بیاید حدود دو سال است درد و دل نکرده ای برای هیچ کس راستش را بخواهی حتی بیشتر ، غربت این است که هزار بار...
-
[ بدون عنوان ]
چهارشنبه 1 بهمنماه سال 1399 15:39
حرف هایم را میگویم به گوشی تلفن . می اندازم توی دل صندوق زرد ، مینویسم یا که زمزمه میکنم با خودم ... حرف مثل سابق نمیرود، مثل پرنده ای نمیرسد ، میرود و باز با مهر کسی شنونده ی خوبی نیست برگشت میخورد ... مدت هاست دلم میخاهد بگویم دنیا آنقدر عوض شده که نمیشود انتظار داشت کسی چند دقیقه گوش بدهد . دنیا جای شنیدن نیست همه...
-
[ بدون عنوان ]
جمعه 28 آذرماه سال 1399 00:24
سی سالگی یک زمانی می آید و دیگر غم برایتان آنقدر ها غم انگیز نیست . سی یک عدد نیست یک حال است . حالت یک چین روی پیشانی ات به وقت دوستت دارم خداحافظ. حالت لحظه ای که پریشانی و ناهارت را بار میگذاری بی فکر ، بی لحظه ای شک . مثل آن نیمه شب که با صدای تلفن قبل از سحر بیدار شده ای و تا بیمارستان میدانستی دلت درست گواهی...
-
[ بدون عنوان ]
دوشنبه 17 آذرماه سال 1399 14:18
حوصله ای نیست برای پیچاندن حرف فقط گاهی فکر میکنم من آنقدر خودم را قوی نشان داده ام و انقدر بی نیاز که هیچ کس فکرش هم نرسید دلداری ام بدهد .کسی نشنید که جلوی در icu شکستم . با تصور آنچه شاید شده باشد یا میشد شده باشد خودمانیم ، جهان جای وحشتناکی ست صدای شکستن استخوان جمجمه عزیز ترین کسم شب ها توی خوابم میپیچد . سرم را...
-
برای آن روز آبی
دوشنبه 7 مهرماه سال 1399 02:05
یک روز بلاخره ریشه هایت را چون یک دامن چین واچین جمع میکنی ، زخمی هایش را میچینی ، توی چمدانت میچپانی ، آرزو هایت را هرچند محال می اندازی توی توبره ات . یک روز از همین سیاه چون شب ها ، بی صدا ، بی آنکه بخواهی کسی برای جای خالی ات اشکی بریزد ، میروی و آرزو هایت را میبری چون بنفشه ها توی گلدان دلت، میبری تا یک خاک دیگر...
-
[ بدون عنوان ]
جمعه 16 خردادماه سال 1399 12:10
بعد از چهل روز چیزی محو نمیشود ، چیزی حل نمیشود ، چیزی هضم نمیشود . فقط انگار دریاچه ی غمت میرسد به اقیانوس. جرقه ای آخر جنگلت را میسوزاند چهل روز که میگذرد خاطره ها رنگ نمیبازد، فراموش نمیشود . همه چیز انگار غلیظ تر میشود، انگار که عکس ها پشت چشم هایت حک شده ست کاش برای غم انتهایی بود
-
[ بدون عنوان ]
دوشنبه 29 اردیبهشتماه سال 1399 18:29
عیبش آنجاست که هیچ وقت نمیدانی بار آخرست . آخرین بار را خیلی راحت مثل همه بارها میگذرانی و بعد ها حسرتش میماند که چه کار ها بود و چه حرف ها که باید تا ابد خاک بخورد عیبش آنجاست که طرف خداحافظی سرسری میکند و میرود و فکر میکنی بار بعد که دیدمش میبوسمش ایراد ندارد ولی بوسه را باید روی خاک بزنی میگویی فردا برایش غذا میپزم...
-
[ بدون عنوان ]
شنبه 16 فروردینماه سال 1399 15:23
میدانی من خودم را نکشته ام و هیچ کس نمیتواند از بابت مردنم از من گله کند .من ماشه را نکشیده ام و ملافه سفید را روی صورتم ننداخته ام که کسی دلخور باشد . کسی نمیداند در آن اعماق چه شده ست که دست از شنا کردن برداشته ام و فرو رفته ام. کسی نمیداند که دست و پاهایم یخ زده بوده اند یا نه ، هوا هنوز توی حباب های کوچک ریه هایم...
-
گاف
دوشنبه 16 دیماه سال 1398 21:00
یکی هست عجیب شبیه تو . نه همیشه ، وقتی ک میخندد انگار مثل یک نقطه توی تاریکی مطلق میبینمت مابین لب هایش انگار که آن صفحه که گمش کرده ای بعد از هزار بار ورق زدن یکباره پیدا میشود و لبخندم میشود اندازه وجودم، کاش میشد بگویم وقتی که میخندد چقدر کم می آورمت . میدانی چیزی نیست که گفتنی باشد مثل حال همه ی آدم ها این روزها ،...
-
[ بدون عنوان ]
سهشنبه 9 مهرماه سال 1398 22:20
وقتی دیدمت دور ترین احتمال این بود ک به یک آدمک گوشه گیر درونم برسم . نمیدانم مسیرم چه بود ک روبه رویش قرار گرفتم . از کجا سر در آوردم . دست آردی اش را جلو آورد و خجالتی دست دادگفت کیک توی فر دارد میپزد با چای میخوری؟ کیک خوردیم و چای و از همه ی ترسش از جاهای شلوغ ، از آدم های مهم یا آنها ک ادای آدم بزرگ ها را در می...
-
بنام حسرت و روزهایی ک خنده و غمم را نداشته ای
سهشنبه 14 خردادماه سال 1398 02:54
تو اما خیلی چیز ها را از دست داده ای . برایت غمگینم ک نبوده ای . چیزی فراتر از غم هست بنام حسرت . یک روزی ک توی راه بیمارستان قلبم از خون تهی گشته بود و بی کس ترین بودم روی صندلی کنارم حسرت نشسته و بیخیال دست سنگینش را روی ران هایم میفشرد و قسمی از من چسبیده به صندلی برای همیشه روی آن ماند برایت غمگینم ک روز عروسی ام...
-
[ بدون عنوان ]
سهشنبه 31 اردیبهشتماه سال 1398 18:18
مگر نمیشود آدم سال ها قبل برا تنهایی امروزش اشک ریخته باید ؟ اشک های بی نهایت شوری جمع میشود گوشه ی چشم چپم . یکی از چشم هایم هیچوقت گریه نمیکند اما کسی تا حالا نفهمیده . مگر نمیشود یه چشم جور آن دیگری را بکشد ؟بالای قابلمه ایستاده ام و اشکم را توی غذا چکانده ام . این هم یه نوع مریضیست شاید . همان یک چشم حسابی سوخته...
-
[ بدون عنوان ]
یکشنبه 19 اسفندماه سال 1397 20:21
زمان مثل یک قطار وحشت تو را جاهایی میبرد ک شاید بیشتر از تحملت باشد. ابتدای راه فکرش را نمیکردی . وقتی توی قطار نشستی حساب آن لحظه های تلخ را نمیکردی. وسط راه نمیشود پیاده شد . شاید لحظه ای هم استراحتی در این همه باشد اما ... زمان چیزی به تو اضافه نمیکند حتی چیز هایی ک یاد میگیری بهت اضافه نمیشود . جای چیز دیگری را...
-
[ بدون عنوان ]
دوشنبه 5 شهریورماه سال 1397 11:51
وقتی هرچیزی ک از آن میترسیدید بر سرتان آمد ، ترس های واقعی و بزرگ . شما دیگر آن آدم سابق نخواهید بود . شما دیگر امیدی ندارید ک حالا شاید هم بدترین اتفاق نیفتد ، شما میدانید بدترین اتفاق با بی رحمی تمام می افتد و از له کردن شما هیچ ابایی نخاهد داشت . وقتی در شادترین لحظات زندگی تان دچار بزرگترین رنج ها میشوید شما دیگر...
-
[ بدون عنوان ]
سهشنبه 11 اردیبهشتماه سال 1397 22:38
ما پرستار ها اصطلاحی داریم به نام آلوچه . آلوچه ها آن هایی هستند ک دلشان نمیخاهد خوب بشوند . میچسبد به تخت و روز ها همان جا می مانند. دلشان نمیخاهد برگردند .کسی منتظرشان نیست . همه شرایط خوب شدنشان محیا ست . کسی به صرف وظیفه روز و شب هوایشان را دارد و تمام شب پیش شان بیدار است. اما آنی نیست ک باید باشد . توی چشم شان...
-
[ بدون عنوان ]
سهشنبه 28 فروردینماه سال 1397 20:23
آدم هایی مثل من کم حرف میزنند . کم بروز میدهند دلشان آشوب است . آدم هایی مثل من بلاگر های خوبی نیستند . می آیند توی چند خط می نویسند ک از این زندگی بیزارند و دلشان بدجور شکسته و بعد صفحه را میبندند و میروند . برای چه کسی مهم است ک امروز بیشتر از همه ی این یک سال و نیم نبود دوستی را حس کرده ام. چه کسی میخواند ک چه حرف...
-
[ بدون عنوان ]
پنجشنبه 30 آذرماه سال 1396 16:59
گاهی به آخرین لباسم فکر میکنم ک مرگ در آن اتفاق خواهد افتاد.
-
[ بدون عنوان ]
پنجشنبه 30 آذرماه سال 1396 11:12
شما چه نسبتی با مرگ دارید؟ چقدر از نزدیک با هم ارتباط داشته اید؟ وقتی با هم مواجه میشوید کلاهتان را برمیدارید و احترامش میکنید یا فقط از دور سری تکان میدهید ؟ من اما وقتی دست های استخوانی ام را گره کرده ام و روی سینه بیمارم میفشارم مرگ روی شانه هایم نشسته و صدای شکستن دنده ها را گوش میکند . مرگ دوز اپی نفرین را میداند...
-
[ بدون عنوان ]
سهشنبه 16 آبانماه سال 1396 20:16
دست های آغشته به خونم را میشویم. محکم و محکم تر. مراحل شستن دست را طبق عکس بالای شیر آب انجام میدهم. سینک سفید لحظه ای صورتی و بعد از آن سفید میشود . دارم فکر میکنم ک همه چیز چقدر آرام و شیرین است . لحظه ای به پیامی فکر میکنم ک خوانده ام اما فرصت نداشتم جوابش را بنویسم. فکر میکنم ک حتمن وقتی آن را نوشته است داشته...
-
[ بدون عنوان ]
دوشنبه 12 تیرماه سال 1396 22:34
پلک هایم را محکم میبندم ، سرم را چند بار تکان میدهم ، چند صدای نامفهوم از دهانم خارج میشود و فکر میکنم چقدر ذهن آدم سرکش و چموش است . انگار کسی هربار که چراغ ها را خاموش میکنی قبل از آنکه بروی زیر پتویت دوباره روشنشان میکند . مدت هاست ک نمیخابم . از ترس هایم با کسی صحبت نمیکنم. اما ندید گرفتنشان دارد قوی تر و مهیب...
-
[ بدون عنوان ]
چهارشنبه 16 فروردینماه سال 1396 20:22
دلتنگ ک باشی همه چیز طول میکشد . آدم مگر چقدر جان دارد ک این همه جان میدهد ؟ روز کش می آید . عکس های قدیمی را میبینی و بیشتر دلت میگیرد . مگر چقدر خاطره توی مغز آدم جا میگیرد ؟ دلت میخاهد جایت را با خاطره ها عوض کنی . یک عکس بشوی با یک خنده از ته دل . بشوی یک آواز دسته جمعی توی ماشین . بشوی سفر.درست توی آن لحظه خشک...
-
۹۷- پاییز اگر نبود حرفی نبود
یکشنبه 11 مهرماه سال 1395 20:40
از یک روزی به بعد تنها دلت میخاهد بروی تمام آدم هایی ک رفته اند را بیاوری بگذاری درست جای اولشان ، رویشان را ببوسی و همه ی زخم های گذشته را فراموش کنی . دوس داری بروی دستشان را بگیری ببری همان جایی از زندگیت که حالا خالیست . ک شاید کسی بداند در این دنیا ک من دست هایم تمام زمستان گرم نمی شود ، کسی بداند وقت هایی ک بی...
-
[ بدون عنوان ]
شنبه 16 مردادماه سال 1395 22:21
یادم نمی آید دقیقن از کی دانستم ک من درونم آشفته تر از دیگران است . فقط آن وقت ها راحت تر از دلشوره هایم میگفتم .دست هایم را به هم می سابیدم و ساعت ها روی پشت بام خانه ی قدیمی مان با شال بافت مادرم روی شانه هایم قدم میزدم و حرف میزدم. حالا هم حرف میزنم . صبح ها تا خودم را به سرویس برسانم با خودم حرف میزنم و زاوایای یک...
-
[ بدون عنوان ]
دوشنبه 3 خردادماه سال 1395 20:20
باید خانه ای میساختیم بی در ، بی پنجره، بی دیوار . دلمان ک گرفت مرزی نبود برای بیرون زدن از این غم . آواری نبود ک بر سرمان ببارد وقت مصیبت . باید خانه ای میساختیم بی سقف . زیر آسمان خدا مینشستیم شاید ستاره ای پیدا میکردیم در این هفت آسمان . باید خانه ای میساختیم ک کسی نبیند . باید خوشبختی اندک مان را زیر اشک هایمان...
-
[ بدون عنوان ]
یکشنبه 8 فروردینماه سال 1395 22:33
و اما مرگ ... جانم برایتان بگوید گاهی تنها مواجهه مان نگاه است . کمی می ایستیم و صاف توی چشم هم نگاه میکنیم. میگویند اگر ترس را توی چشم هایت نبیند راهش را میکشد بدون هیچ حرفی میرود . یادم است وقت هایی بود ک حتی اطرافش هم که بودم دلهره داشتم از چیزی ک برایم غیر قابل درک است ، معنی اش برایم معلوم نبود . مرده است ......
-
93- ابری به نام غم
چهارشنبه 12 اسفندماه سال 1394 21:51
مگر نه آنکه غم هیچ اتفاقی نیست. اشک حادثه نیست . همیشه همینجای زمین ابر بوده است . یک تکه ابر سیاه . مگر نه آنکه در این دنیا ی بی در و پیکر کسی جای دیگری از دنیا داستان ما را نمی خواند . مگر نمیگویید احتمال ندارد ک ما توی خوابهای کسی زاده شده باشیم و بعد با صدای کوبیده شدن پنجره ای قرار است بیدار شود و حتی یادش نماند...
-
[ بدون عنوان ]
شنبه 1 اسفندماه سال 1394 22:28
خبر بد اینکه هیچگاه آدم قبل از واقعه بزرگ نخواهیم شد . برای هر آدمی یک استپ وجود دارد ک از آن به قبلش را دوست نداشته و از آن به بعدش دیگر ابزار دوست داشتن را ندارد . یک روز از همین روزهاست ک میفهمیم همه ی اشک هایمان همانجا وسط واقعه خشک شدند . میفهمیم دیگر آدم رفیق هایمان نیستیم. ترجیح مان دیگر دیگرانمان نیستند ....