آدم هایی مثل من کم حرف میزنند . کم بروز میدهند دلشان آشوب است . آدم هایی مثل من بلاگر های خوبی نیستند . می آیند توی چند خط می نویسند ک از این زندگی بیزارند و دلشان بدجور شکسته و بعد صفحه را میبندند و میروند . برای چه کسی مهم است ک امروز بیشتر از همه ی این یک سال و نیم نبود دوستی را حس کرده ام. چه کسی میخواند ک چه حرف هایی میخواستم به کسی بزنم و کسی را نداشته ام. آدم هایی مثل من نویسنده های خوبی نیستند ‌ . بیشتر توی خودشان اند بیشتر خودشان خودشان را آرام میکنند . گاهی یک اشتباه آنقدر بزرگ نیست ک کسی شما را ترک کند . میشود بعد از مدت ها تلفنش را بردارد شماره ات را بگیرد و بگوید بس است دوری . آدم هایی هستند ک همین چند کلمه را خیلی راحت میگویند و خودشان را از افسوس نجات میدهند ولی من از آنها نیستم .